Ben niet zo heel goed in het maken van huiswerk, nooit geweest. Maar deze opdracht bleek bijzonder moeilijk. Ik zou de oefening die ik samen met haar had gedaan tijdens de vierde sessie thuis nog een aantal keer overdoen. Er zat geruime tijd voor de laatste sessie. Toch lukte het me niet.
Misschien was ik bang, misschien vertoonde ik vluchtgedrag en misschien was het iets anders. Maar ik was nu bij mijn laatste sessie beland en ik wilde de oefening nog eens doen. Ik was vorige keer verbaasd hoeveel emotie er in mij verborgen zat. Voordat we verder gaan zijn er een aantal vragen die de coach mij wil stellen. Al snel worden de vragen moeilijker en opeens besef ik me dat we al begonnen zijn. Ik haal weer gevoelens omhoog die ik heb voor mijn overleden zus. Ik voel me boos en verdrietig om het verlies van mijn zus.
Het praten gaat iets makkelijker dan de vorige keer. Ik dacht jaren lang dat ik het verlies verwerkt had, maar er blijkt nog steeds pijn te zitten. Door te praten komt de pijn omhoog. De coach laat mij werken. Ik ga op zoek naar wat er in mij gebeurd. Dit vind ik moeilijk omdat ik niet altijd weet waar ik naar op zoek ben. Door meer te praten werd de pijn uiteindelijk wel minder.
Tegen het einde van de oefening herinner ik me hoe ik hier terecht was gekomen. We waren de eerste sessie begonnen met het zoeken naar werk, maar ik heb uiteindelijk veel meer uit het traject gehaald. Ik merk dat ik na jaren weer reflecteer op mijn gedrag. Hierdoor signaleer ik sneller ongewenst gedrag bij me zelf en kan ik er wat aandoen. Ook begrijp ik dat het hoofdstuk van mijn overleden zus niet is afgesloten en dat ik hier meer aandacht aan wil geven.
Ben je benieuwd naar wat een coaching sessie jou op kan leveren? Ga voor een introductiesessie!
Orchid of Life's Blog 