Begeerte heeft mij aangeraakt
2011. Een nieuw jaar. Een nieuw hoofdstuk. Geen nieuw begin voor mij, maar doorgaan op de weg die ik ben ingeslagen. Een jaar geleden eindigde de relatie met de liefde van mijn leven. Ik moest weer leren. Heel veel leren. Leren alleen te zijn, leren te eten, leren te vragen, leren afscheid te nemen en leren lief te hebben. Dat laatste was niet makkelijk. Het geloof in mezelf, de wereld en het leven had een aardige deuk opgelopen. De automatische piloot trok mij van dag tot dag afgewisseld met de warmte van mensen om me heen. Iemand die me op kwam halen voor een kop koffie ergens, een telefoontje en een te gekke grap. Langzaamaan leerde ik weer lachen en kon weer naar mezelf kijken in de spiegel. Muziek en de verhalen van mensen begonnen me weer te boeien.
Een zoen ontlaaide het vuur in mij. Tot mijn verrassing leefde het nog daarbinnen. ‘Ik ben niet dood’ drong het tot me door. Vanaf dat moment ben ik begonnen met liefhebben. Niet de gever van de kus, maar mezelf. Om wie ik ben, om wat ik heb gedaan en heb bereikt tot nu toe. Ik hou van de morgen, van een strakblauwe lucht, de warme zon, de sneeuwvlokken, het contact tussen mensenonderling, vooral als ze lachen en iets samen delen.
Ik heb mijn kinderen intens lief. Ik heb mezelf lief. Ik heb de mensen om me heen lief. Ook de onbekenden met wie ik even oogcontact heb op straat. Begeerte heeft mij aangeraakt: ik heb het leven lief. En dàt wil ik in 2011 graag voortzetten. En misschien … heel misschien is er dan ruimte voor een nieuwe liefde in mijn leven.
(Ingezonden door Bianca Kroon, oprichter van www.tekstcollege.nl en Orchid of Life nieuwsbrief lid op donderdag 16 december 2010)
Orchid of Life's Blog 