Blinde liefde

Blinde liefde

Zoveel liefde heb ik willen geven
Aan vader en aan moeder, aan allebei
Zoveel houd ik van het leven
Van jou, je vriend, de hele maatschappij

Onverdraagbaar is het leed om mij heen
Het zet mij in wanhoop en maakt mij blind
Als een kind, verblind, sla ik om mij heen
In de wanhoop dat ik de pijn kan doen verzachten

Illusie na illusie blijf ik erin geloven dat ik helpen kan
De waarheid is nog ondraaglijker om te accepteren
Een groot falen en diep verdriet dat ik alleen toe kijken kan
Gescheurd is mijn hart, opdat ik deze waarheid niet durf te leven

Bittere tranen, doch teder en zoet
Met liefde is het kind, doch in pijn en verdriet
Waarheid is hard, doch liefdevol en mooi
Het leven is vol pracht en praal, doch hebben wij leed

Dader en slachtoffer, beiden dragen leed
Wie draagt er schuld en wie draagt er geen?
Toekomst en verleden, zijn beiden niet het heden
Tot nu nog niet, wanneer kan ik wel dan beginnen met geven?

Liefde voor een ander hebben, is liefde voor jezelf
Al die liefde aan mij zelf te geven, tot op een dag
Deze overvloeit en natuurlijkerwijs met anderen zal delen
Alleen liefde voor mijzelf, tot ik geleerd heb zinvol te geven

Deze waarheden zal ik leren te nemen in mijn hart
Vol zal mijn hart zijn met leed en met liefde
Bittere tranen zullen vloeien, naast de stralen van mijn glimlach
Mijn liefde is mooi en de waarheid is dat ik op een dag deze met je zal delen

Yihua, 19 december 2010