EnergyTalk met Anneke van der Aa over ‘Wat is de waarde van intuïtie in onze maatschappij?’

Anneke en ik gaan wederom met elkaar in gesprek over intuïtie, het onderbuikgevoel die wel weet hoe de vork in de steel steekt. Je kunt deze EnergyTalk bekijken op Youtube of beluisteren op Spotify.

De avond ervoor waren we telefonisch met elkaar in gesprek om onze gedachten te laten gaan over de centrale vraag die we zouden gaan behandelen: ‘Wat is de waarde van intuïtie in onze maatschappij?’ We kwamen er niet uit. We lagen niet op één lijn over wat we naar voren wilden brengen.

Anneke bleef hierbij dicht bij haar bevindingen over het sollicitatieproces waar ze in zit. Dit waren geen prettige ervaringen. Ik wilde het gooien op het delen van verhalen om juist de waarde van intuïtie over te brengen. Maar de wil om met elkaar dit gesprek aan te gaan, was na afloop van dit voorbereidende gesprek, nog steeds aanwezig. Lachend zei ze ‘Ik benaderde het meer vanuit het negatieve en jij vanuit het positieve, maar we vinden vast een weg, het komt vast goed’. Daar was ik ook van overtuigd.

Haar ervaring is, afwijzing na afwijzing, dat organisaties het niet aandurven om iemand aan te nemen op basis van wie ze voor zich zien, op basis van werk- en levenservaring. Voor de desbetreffende functie willen ze minimaal op papier zien dat je aan de voorwaarden voldoet. Dat je als mens en wat je kan komen brengen in de functie aansluit, is ondergeschikt aan wat je op papier aan kan tonen. Organisaties en de personen die verantwoordelijk zijn voor het aannemen van de meest geschikte personen durven het risico niet aan.

Dit is frustrerend, zeker als je weet dat je het kan, dat je ervoor open staat om door te groeien.

Tijdens de EnergyTalk ontstond het gesprek opnieuw. Naarmate het gesprek vorderde bewogen we naar elkaar toe, de cirkel begon zich te vormen. Wat naar boven kwam was onze gedeelde zienswijze op de vraag ‘Hoe kunnen we ervoor zorgen dat intuïtie op de juiste waarde wordt geschat?’ Eén van de punten was om met elkaar te blijven praten over onze intenties, onze belangen, onze gedeelde belangen én de succesverhalen die voortkomen uit het handelen naar onze intuïtie.

Na afloop ontving ik de volgende woorden van Anneke, mijn hart liep vol. Dank je wel voor je aanwezigheid, vanaf dat ik je leerde kennen op mijn veertiende, ben je er altijd geweest.

‘Hartelijk dank voor dit mooie gesprek, Chungmei. Ik houd enorm van de weg die we samen, al pratende, vinden. Het is weer een heel prettig sparringsmoment geweest, wat voor anderen heel waardevol kan zijn om hun eigen gedachten hierover en gevoelens hierbij waarde te geven! Het is zeker een uurtje kijken en luisteren van ieders tijd waard!‘ ~ Anneke van der Aa

Wat wij in ieder geval over wilden brengen zijn de volgende kenmerken van leven naar je intuïtie:

1. Je intuïtie is in staat om jou ergens van te behoeden;
2. Of juist processen te versnellen;
3. Het stelt je in staat om de nonsens te verwijderen van waar het werkelijk om draait.

Anneke werkt als leerkracht in het basisonderwijs en daarnaast helpt ze mensen verder als groeibegeleider vanuit haar praktijk Bright Guidance; https://brightguidance.nl/

EnergyTalk Talking Points

2.35: Ik voel energie tussen mijn handen. (Chungmei)
5.40: Over het testen en bewijzen van intuïtie. (Anneke)
12.00 uur: Hoe het ego in de weg kan zitten

14.05: Over hulpverlening vanuit een zuivere intentie
18.00: Hoe iemand jouw potentie ziet en je de ruimte geeft om deze te ontwikkelen
22.36: Intuïtief bewustzijn vinden we eng, we willen dat het duidelijk en helder is, je voldoet aan eisen en criteria

26.00: Over het samenkomen van vrouwelijke intuïtie en wijsheid en mannelijke orde, structuur en doelgerichtheid
37.15: Als HSP man jouw talenten en kwaliteiten omarmen en gaan voor een andere baan
41.47: Kiezen voor intuïtieve ontwikkeling om de positieve invloeden ervan te ervaren

45.42: Over het zintuig van deelname waarmee je een hartsverbinding maakt
49.10: Met één voet stevig in orde en geborgenheid en de andere voet in chaos, mogelijkheden, groei en avontuur.~ Jordan B. Peterson

Heb je naar aanleiding van deze EnergyTalk nog opmerkingen of vragen die je wilt delen? Deel ze met ons.

Met Com-Passie,
Chungmei Cheng

HSP Coach & Rebirther
www.orchidoflife.nl

HSP: waarom ben ik hier?

Onderstaande ‘HSP & Psyche comment’ komt van een cliënt die ik vandaag heb mogen begeleiden.

HSP & Psyche comment: Zo lang als ik me kan herinneren heb ik een manier gevonden om met de maatschappij mee te draaien. Vaak genoeg aanschouwde ik me mezelf: Waarom ben ik hier? Waarom ben ik met deze mensen? Wil ik nu liever naar huis? Ik bleef, ik ging erin mee.

Ik ben het allebei: lichtvoetig en zwaarmoedig. Ik kan maandenlang keihard werken en daarna weer instorten. Jaarlijks. Ik laat me leeg zuigen. Dit wil ik niet meer.

Waar ik aan wil werken? Mijn grootste pijn? De pijn die ik in mijn dochter zie, is mijn pijn. Ik voel me eenzaam en denk nog altijd af en toe: het leven is tè hard werken voor mij.

Ik wil naar een balans, een rust in mezelf. Elke keer als ik ernaar toe beweeg, ervaar ik pijn en dan ren ik weer weg. Dit keer wil ik het wel, ik wil leren dit alles te voelen.

• HSP: mijn lijf en hoofd stoppen emoties weg
• HSP: ik heb meer rust in mijn hoofd
• HSP: ik neem mijn ruimte in

Met Com-Passie,
Chungmei

HSP Coach & Rebirther
Landingsbaan: www.orchidoflife.nl

Photo by Gabriella Clare Marino on Unsplash

HSP: normale dingen doen kost energie

Onderstaande tekst kreeg ik gemaild via de facebookpagina hooggevoeligheid en intuïtie.

‘Het is zo vermoeiend om steeds uit te moeten leggen dat ‘normale’ dingen doen je heel veel energie kosten. Als je dan ook nog eens hooggevoelig bent en je alles wederom voelt als je het vertelt, dan komt het dubbel zo hard aan. Dat begin ik zonde te vinden van mijn energie. Vervolgens komt er een discussie op gang in mijn hoofd over de reden waarom ik het nodig vind om het uit te leggen.

De redenen zijn uiteenlopend, maar komen bijna allemaal neer op dat ik begrepen wil worden. Waarom is dat zo belangrijk vraag ik me dan weer af? Omdat de eerste indruk van mij anders is dan van mijn werkelijke ik. Het zou niet belangrijk moeten zijn wat anderen van mij vinden, maar de maatschappij handelt naar de conclusie die ze trekken gebaseerd op hun eerste indruk. En dat is niet de juiste.

Waarom is het dan zo moeilijk om de juiste indruk achter te laten? Omdat ik anders ben! Het kost mij moeite om mezelf staande te houden in deze harde maatschappij. Ik heb bijna geen energie over om me daarnaast ook nog te gaan gedragen zoals de ander verwacht. Over het algemeen voelt het (en dat is gekleurd door ervaring) als: “Stel je niet aan, doe maar gewoon!”

Maar als je anders bent, dan kost gewoon doen heel veel energie. Iets wat ik mijn hele leven al heb gedaan. Ik paste me aan elke situatie aan. Deed altijd precies wat de omgeving ook deed of verlangde. Dat vind ik nu zonde van de energie. De energie is op, doordat ik mij continue heb aanpast. Niet aan zijn wie ik was! Ik wil graag zijn wie ik ben.

Stukje bij beetje begin ik de laatste tijd te ontdekken wat IK leuk vind en wat niet. Ook waar mijn behoeftes liggen, helaas lijkt dit laatste voor geen meter op wat ik kan vragen, want ik krijg veel onbegrip. In deze snelle maatschappij zijn mensen over het algemeen snel met hun oordeel en lijkt er geen tijd voor de medemens die verder van hen afstaat dan familie of vrienden.

Ik zou graag een dag willen beleven waarop ik niet word veroordeeld. Dat oordeel zit normaal gesproken in elk detail, daar is men zich vaak helemaal niet van bewust. Een ‘normaal’ mens zou het ook helemaal niet opmerken, maar ik helaas wel.

Ik depressief? Hahaha nee, niet meer. Zoals ik al zei probeer ik mijn beperkte energie niet op te maken aan overleven, maar kijk ik nu wanneer ik het kan opsparen voor iets leuks. Dat kost energie, omdat ik het niet gewend ben te doen. Mezelf iets leuks gunnen. Ingewikkeld? Voor de lezer zeer waarschijnlijk wel, voor sommige Facebook-vrienden zal het een grote herkenning zijn. Voor mijzelf wordt het in elk geval steeds meer duidelijk.’

Lees ook:

HSP: ik zie en voel één en al herkenning
HSP: wat ik wil
HSP: je gevoeligheid maakt je niet zwak 

HSP: leven vanuit passies en missies

Het is mij zeker opgevallen dat op zondag 8 maart 2015 de grens van 10.000 likes op de facebookpagina hooggevoeligheid en intuïtie is overschreden. Bovendien is er nog niet eens een week voorbij en meer dan 100 likes zijn erbij gekomen. Fantastisch!! Bedankt voor jouw aandacht.

Er is een groep die heel actief is en zichzelf laat zien, maar er is ook een groep achter de schermen die via privé berichten aan mij laat weten hoeveel het hen oplevert om de updates op deze pagina te volgen. Naast het verspreiden van informatie over een fijn en licht hooggevoelig leven door middel van persoonlijke groei biedt dit platform mij en ons natuurlijk de gelegenheid om onze activiteiten onder de aandacht te brengen. Een mooie combi dus!

Mijn passie voor coaching blijft sinds 2003 groeien. Doordat ik zelf mee verander door “main life events” zoals samenwonen, geboorte en uitval door “ziekte” en pro-actief emotioneel willen groeien, groeit mijn doelgroep met mij mee. Hier heb ik al iets over geschreven in de blog ‘Over de HSP comments op de facebookpagina hooggevoeligheid en intuïtie’.

Bij deze wil ik je nog een kijkje geven in de keuken van Orchid of Life; van 2004 tot 2007 kreeg ik vooral mensen te spreken over burn-out, nee-zeggen en hoe ze een andere professionele weg in het leven kunnen inslaan. Van 2008 tot en met 2010 sprak ik vooral mensen die worstelden met hun liefdeslevens.

In 2011 begon ik mij te profileren als coach gespecialiseerd in hooggevoeligheid, identiteits- en communicatievraagstukken. Na zoveel jaren als coach te hebben gewerkt, werd het werkelijk waar pas in 2011 duidelijk waarvoor ik dit werk doe. Ik ben er voor hooggevoelige mensen die meer uit hun leven willen halen. En de hamvraag luidt dus vanzelfsprekend als volgt: “Hoe doe je dat?”

Tussen 2011 en waar ik nu ben, mocht ik getuige zijn van diepgaande emotionele processen. Processen waar je “u” tegen zegt. Emotionele ontwikkeling waar we (uiteindelijk) allemaal naar streven. Hmmm…laat ik hier even bij stil staan: bij nader inzien denk ik toch dat niet iedereen ernaar streeft. Sommige mensen hebben nog helemaal niet het bewustzijn bereikt dat hen de tools biedt om te denken in termen van “ik wil een beter mens zijn” of “ik wil teruggeven aan de maatschappij”.

Desondanks heb ik hoop, hoop dat er genoeg mensen wél een duik willen nemen in hun innerlijke leven. Deze hoop sluit aan bij mijn missie om mensen vanuit hun innerlijke kracht en aangeboren talenten te laten leven. De wereld wordt er mooier van.

In februari 2014 is het mij gelukt om het eboek ‘Ben ik boos? Dan mag dat’ af te schrijven. Dit moest eruit. Zonder meelezers. (Mocht je eventuele taalfouten tegen zijn gekomen, vergeef me!) Gebaseerd op alle gesprekken die ik had gehad, was het voor mij zo klaar als een klontje dat mensen pas in staat zijn een vrij leven te leiden wanneer ze hun grootste verdriet en woede hebben doorvoeld. Kortgeleden ontving ik de onderstaande email (ingekorte versie):

‘Naar aanleiding van het E-book Ben ik boos? Dan mag dat! – neem ik contact met u op. Ik maak al 1,5 jaar gebruik van therapie op weg naar mijn ‘ontwaakte hart’. Zo heb ik last van een ‘kunstmatig’ zelfvertrouwen en leef ik vanuit de energie van mijn ouders. Volgens mijn therapie is de weg om bij mijn gevoel te komen, en mijn innerlijk kind, te omarmen. Mijn therapie geeft aan dat ik dit het beste kan doen door met boosheid mijn ouders verantwoordelijk te stellen.

Alleen ik kan deze boosheid moeilijk uiten. Ik merk dat hier ook weer een angst op zit. Om alleen achter te blijven. Mijn vader ook kwijt te raken. Omdat ik als kind al emotioneel afscheid heb moeten nemen van mijn moeder. Om die reden, dat ik moeilijk bij mijn boosheid kan komen, ben ik wat tools gaan zoeken op internet. Ik kwam hierbij bij uw eboek uit. Cognitief kon ik het allemaal heel goed begrijpen met mijn hoofd, en heb een hoop oefeningen geprobeerd, maar uiteindelijk kon ik niet echt boos worden.’ 

Ik heb de schrijver van deze email mogen begeleiden. Soms kan je (nog) niet boos worden, omdat er nog zoveel verdriet te verwerken valt. Misschien vind je dit allemaal wat zwaar klinken. Verwerken van verdriet en woede? Ammehoela, het leven gaat door of beter gezegd ‘ik wil het leven weer oppakken. Het is verwerkt.’ Maar of iets wel of niet verwerkt is, kunnen wij niet met het hoofd bepalen. We kunnen er geen tijd aan vastknopen. “Twee jaar therapie! Nu is het wel genoeg geweest.” Nee. Zo makkelijk is het niet.

Onze geest en lichaam geven wel aan wanneer we klaar zijn. Bovendien gaan in mijn beleving emotionele ontwikkeling en het ondernemen van actie richting het gewenste leven hand in hand. Bij mij leer je jouw emoties kennen en terug in het dagelijks leven gaat het verwerken door. Zodra je in staat bent, zul je stappen gaan ondernemen waar je blij van wordt.

De afgelopen drie weken had mijn lichaam mij een boel te vertellen. Na gesprekken met diverse mensen, een rebirthing sessie en een osteopathische behandeling ben ik weer op de been. Heerlijk!!! Iedere mentale & fysieke begeleider helpt je op een andere manier op weg.

En over die 10.000 likes. Laten we blijven groeien. Hoe meer hooggevoelige zielen, hoe meer vreugd! Wat is eigenlijk jouw passie en missie?

Bewust leven is de sleutel tot een rijk en gelukkig leven

Vanochtend was ik bezig  met het voorbereiden van de nieuwe reeks van video’s over mijn ervaringen als life coach. Om mijn geheugen op te frissen sloeg ik mijn dagboek erop na. Ik was onder de indruk van mijn eigen woorden, van mijn verhaal. Bovendien raakte het mij dat ik met deze onbevangenheid schreef. Haha…ik ben mijn eigen coach, laat ik deze onbevangenheid maar eens met je delen. Het lezen ervan herinnerde mij eraan om mijn tante Lie te bellen. Zij is namelijk afgelopen maandag opnieuw oma geworden van een prachtige kleindochter. Op de foto zie je mijn tante Lie met haar toenmalige partner. En de ukkepuk op de foto ben ik.

Na het feliciteren van mijn tante belde ik de oom op de foto. Zoals je hem lachend op de foto ziet, hoorde ik hem door de telefoon lachen. ‘Goh, wat leuk, is mijn kleindochter al geboren, twee dagen na Ilon, haar papa (zijn zoon)’. Dat is ook grappig, hij hoorde het van mij. Zo zie je maar weer, het wemelt van de communicatiemiddelen, maar het is belangrijk om te weten via welke medium je het beste met wie kunt communiceren. Door alle drukte was mijn neef hem waarschijnlijk vergeten te bellen en vond hij een e-mail afdoende. Gelukkig doet ons Chinese netwerk de rest. Hieronder het stuk uit mijn dagboek dat ik schreef op 12 januari 2005.

‘Ik ben moe en ik vind dit verschrikkelijk. Ik heb hartstikke goed geslapen en ik mag zeggen vrij diep, omdat ik vanochtend het ochtendgeruis van de mensen niet hoorde. Helaas ben ik moe. Moe van alles. Moe van het proces van volwassen worden. Het absurde is dat ik daarvoor de tijd heb om dit te beseffen. Anders gezegd. Ik neem de tijd om dit te beseffen.

Neem tante Lie als voorbeeld. Zij maakte superlange dagen en is daarnaast stand by voor iedereen in nood –situaties. Bovendien bestaat bij haar de angst dat haar wereldje in elkaar valt als er iets met haar gebeurd. Dit is de reden dat ze zo min mogelijk op vakantie gaat. Om te vermijden dat de dood haar in de ogen aankijkt. Vervolgens is het proces van volwassen worden overgeslagen, omdat met de paplepel is ingegoten, dat ze keihard moet werken om te overleven. Volg het stramien van een conventionele Chinese familie in het Westen en je eindigt met een huwelijk, een eigen bedrijf en minimaal drie kinderen. Ben ik overgevoelig? Nu ik de tijd heb, ben ik ontvankelijker om zaken om mij heen op te snuiven, benoemen en de geur weer los te laten. Ik leer uit observatie en het leggen van de puzzel die mijn herkomst omvat.

Gisteren ben ik naar een foto tentoonstelling geweest over de “Rise & Fall” van de culturele revolutie geleid door Mao Zedong. Het was zeer indrukwekkend. Onze gids was een Chinese vrouw die deze revolutie ook heeft meegemaakt. Haar Nederlands was zeer goed, hoewel ze af en toe kleine foutjes maakte in haar zinsopbouw. Ze doceert Chinese Taal – en Letterkunde aan de Erasmus Universiteit. De manier waarop ze haar verhaal doet is naast boeiend door de historische feiten, zowel aantrekkelijk door de toevoeging van persoonlijke details. De enige met wie Mao Zedong in het Westen te vergelijken valt is Hitler. Hij heeft eenzelfde tirannie geleid, maar in plaats van over de intellectuelen en dragers van bezittingen onder het motto van een land voor de boeren, over de Joden.

In haar optiek is de culturele revolutie een tikje erger, doordat het volk geen bevrijding verwachtte. In het Westen wisten mensen dat landen buiten de geterroriseerde landen bezig waren met de bevrijding. De bevrijding zou arriveren. Daarentegen was het volk van China gedoemd onder het regime van een gestoorde vent zonder enige hoop van bevrijding. Het gemene van de culturele revolutie is daarnaast dat jaar in jaar uit het volk werd bekritiseerd. Op een gegeven moment ga je geloven dat je wat verkeerd hebt gedaan, terwijl dat in geen wegen of velden enige waarheid bevatte.

Ze voegde hieraan toe dat Chinezen in het Westen gezien worden als koude kikkers, maar dat wij dat in werkelijkheid niet zijn. Door een zeer gesloten netwerk, kun je alleen de openhartigheid en gastvrijheid van de Chinezen bemerken en ervaren als je binnen dit netwerk weet binnen te dringen. De druppel op de al gloeiende plaat is dat de culturele revolutie een immense angst heeft gecreëerd en achtergelaten bij de Chinees voor het onbekende. Wantrouwen tegenover het onbekende wordt gehandhaafd, totdat je door middel van zeer veel geduld het vertrouwen weet te winnen.

Afgelopen week heb ik afgerond met een diepe zucht. De drijfveer om alles op orde te krijgen, werk te vinden en vervolgens een huis staat nu op een lager pitje. De reden hiervan is simpel. Ik overwerk mezelf. Ik krijg geen lucht, doordat ik als een gek zonder oog voor mijn eigen lichaam doorga, totdat ik er letterlijk bij neerval. Het gaat allemaal om het balanceren van de activiteiten. Wij hebben tijd in overvloed. Een mooie gedachte, maar een gedachte die niet doorgaans gehanteerd wordt in het Westen. Het Westen stuwt voort door een maatschappij die gedreven is door materialisme, meer geld en macht. Het hollen van het één naar het ander, het op velerlei manieren voeden van kennis en jezelf profileren als een veelzijdig persoon.

Deels ga ik hier ook in mee. Het gaat vanzelf. Je moet heel sterk staan om een stap minder te nemen. Een stap minder staat niet gelijk aan geen vooruitgang. Als je voor je gevoel stil staat, onderga je juist een gigantische vooruitgang op mentaal vlak. Een gebalanceerde mentale staat van zijn plukt haar vruchten op het moment en in de toekomst. Bewust leven is de sleutel combinatie tot een rijk en gelukkig leven. Daarnaast leef je bewust met anderen, want hoe je het wendt of keert, uiteindelijk blijven wij sociale dieren. Wij leven in groepen. Ik ben, omdat wij zijn. Naastenliefde. Aandacht voor de medemens is de rode draad die het leven op aarde met elkaar verbindt.’

Workshop: Emotie management voor Hooggevoeligen (HSP)

We leven in een maatschappij waar vele factoren stress veroorzaken. De combinatie van bijvoorbeeld een veeleisende baan, een levenspartner en sociale activiteiten kunnen veel stress opleveren. Een deadline op je werk of je kinderen die 100% jouw aandacht willen na een drukke werkdag. Vul het zelf maar in! Hoe hou je je als hooggevoelig persoon staande te midden van al deze factoren? Vanuit mijn eigen ervaring en de ervaringen die ik heb opgedaan in mijn coachingpraktijk wil ik je tijdens deze workshop inzichten en tools meegeven om meer rust en overzicht in je leven te ervaren. Verder is er natuurlijk ruimte voor het uitwisselen van verhalen en tips.

De workshop kan je het volgende opleveren: – kennis over wat hooggevoelig zijn inhoudt, – tools om met je eigen emoties en de emoties van anderen om te gaan, – omgaan met werkdruk en verwachtingen van anderen, – je kwaliteiten als hooggevoelig persoon inzien, – communiceren vanuit je gevoel. Voor een indruk van deze workshop, lees de blogs…

Data workshop De eerstvolgende workshop is op zondag 25 januari in Den Haag. 
Inloop: 13.00 uur Tijd: 13.30 tot 16.30 uur
Locatie: Nomadz op de Binckhorstlaan 36 in Den Haag
Deelnemers: +/- 8 personen Tarief: €35,- p.p.

Heb je nog vragen? Mail je naam, vraag en telefoonnummer naar orchidoflife@gmail.com en ik (Chungmei) neem contact met je op. Of bel mij: 06-42804038. Aanmelden doe je in twee stappen: Boek je plek direct via de betaalknop. Je kunt ook voor meerdere personen tegelijkertijd boeken.

…én mail je naam, telefoonnummer, datum & locatie van jouw voorkeur naar orchidoflife@gmail.com, zodat ik je op de dag van de workshop kan bereiken indien nodig. Na betaling ontvang je de factuur direct in je mailbox. Note: De betaalknop geldt voor alle data opties op de Orchid of Life Agenda.  Wil je meer lezen over hooggevoeligheid? Klik door op de volgende artikelen:

• Omgaan met Hooggevoeligheid
• Verliefd en Hooggevoelig: Wat nu? 5 Tips! 
• HSP: Voelen wat de ander niet zegt

Terugblik: interview met Arnold Baldé over hsp en man zijn

Anderhalf jaar geleden namen we dit interview op. Geen van beide wilden het destijds terugzien. We vertrouwden erop dat we niet al te vreemde en ongepaste uitspraken hadden geplaatst. Bovendien waren we ervan overtuigd dat we een zo goed mogelijk beeld hadden geschetst van hoe Arnold zijn hooggevoeligheid ervoer. Kort na het plaatsen van het interview op YouTube ontving ik een reactie van een goede vriendin: ‘Ik heb het gezien!! Wat knap dat Arnold er op zo’n open en authentieke manier over kan praten. En knap dat jullie het lef hebben om persoonlijke zaken met wildvreemden te delen.’ Het voelde een beetje gek om al die lovende woorden in ontvangst te nemen. Daar deden we het niet voor. Mijn motivatie was om hooggevoeligheid onder mannen bespreekbaar te maken.

Zoveel mannen zijn als kind niet gezien. Niet gehoord. Kreeg je als dreumes weleens te horen dat je een huilebalk was? Alleen maar omdat je na een stevige middagslaap de tijd nodig had om wakker te worden?! Als volwassene herinner je je niet bewust dat je als kind niet volledig werd gehoord of gezien. Maar het onderbewuste en het lichaam weet het nog wel. Op een bepaald moment in het leven kunnen die zaken aan de oppervlakte komen. Vaak door levensbepalende veranderingen zoals een geboorte, de dood, het huwelijk, een ongeluk, ontslag of emigratie. Een gelukkig leven staat of valt met erkenning en acceptatie van wie je bent.

Vandaag hebben we een paar filmpjes bekeken. Wat bijzonder om hem te horen praten over zijn ervaringen en waar hij destijds op persoonlijk ontwikkelingsniveau tegenaan liep. Hiernaast is het boeiend om te horen wat zijn kijk is op hooggevoelig zijn als man in deze voornamelijk door de maatschappij gedreven mannen-wereld. Inmiddels leven we anderhalf jaar later. Er zijn een boel positieve ontwikkelingen gaande. Intensieve emotionele ontwikkelingen horen hier ook bij. Wil je Arnold live eens horen praten over zijn hooggevoelige ontdekkingstocht? Zo, ja, dan kan dat op zondag 26 oktober tijdens de workshop emotiemanagement voor hooggevoeligen in Utrecht. Boek je ticket op de facebook eventpagina van deze workshop, klik hier door!

Single in deze tijd! Hoe komt dat?

Perfectionistisch en ‘Lekker individualistisch’
Ik geloof dat de welvaart er onder andere voor heeft gezorgd dat we alles perfect willen . Het zorgt er ook voor dat we alles in principe zelfstandig en zonder hulp van anderen kunnen realiseren. In dit artikel bespreek ik de invloed van deze factoren op ons liefdesleven. De combinatie ‘streven naar perfectie’ en ‘lekker individualistisch zijn’ maakt het ons lastiger om onbevangen de liefde tegemoet te gaan.

We willen alles perfect
We maken het ‘gelukkig zijn’ afhankelijk van in welke mate we slagen in deze maatschappij. We willen een wervelende carriѐre, er goed uit zien, winkelen in Milaan en veel leuke dingen doen. Verder zoeken we onze pleziertjes op in zaken zoals sport, creatieve cursussen, lange reizen en ga zo maar door. Mocht dit niet niet lukken naar de hoge maatstaven die je jezelf oplegt of door anderen krijgt opgelegd, komt de klap des te harder aan. Dit omdat we tijdens het harde werken te weinig tijd hadden besteed aan gelukkig zijn vanuit binnenuit. Wanneer je gelukkig bent van binnenuit heb je altijd iets om op terug te vallen.

Het volledige artikel kun je lezen op soChicken.

HSP’ers: creatieve en autodidactische mensen

Ik voelde dat ik deze blog moest schrijven, maar ik wist nog niet waarom. Vandaar dat ik begon met het omschrijven van de synchronische gebeurtenissen. Kort na elkaar stelden Arnold en ik een aantal vragen en op wonderlijke wijze kwam mijn zusje Ouxu, de antwoorden in levende lijve, op dezelfde dag aan huis brengen. De vragen gingen over ‘haren knippen’, ‘foto’s organiseren op de Mac’ en ‘crème voor Amé’.

Na het herlezen van de gebeurtenissen begon ik de rode draad te zien: de antwoorden op de vragen kon Ouxu heel makkelijk geven, omdat de kennis en ervaring omtrent deze onderwerpen van binnenuit kwamen. Van jongs af aan was ze gefascineerd door haar, fotografie is nu haar beroep en dat ze zweert bij African shea butter crème toont haar gevoeligheid. Ze is een hooggevoelig sociaal mens met vele creatieve kwaliteiten. Zij doet, maakt en praat. Momenteel werkt ze als betaald portret- en interieur fotografe en videograaf. Ze maakt en edit beelden die spreken. Ze is een autodidact; iemand die zijn kennis door zelfstudie heeft verkregen. Een autodidact die met zijn kennis en ervaring even zoveel kan komen brengen als iemand die een mooi erkend diploma kan laten zien.

In mijn praktijk heb ik meerdere mensen gesproken die de verwachtingen van de maatschappij zwaarder laten wegen dan wat ze in hun mars hebben. De verwachtingen overschaduwen hun licht, laten hen twijfelen aan hun kwaliteiten en maken hen onzeker. Begrijpelijk als je door omstandigheden en gedragingen van verzorgers (ouders, leraren op school, sportleraren etc.) klein werd gehouden. Je diende te laten zien wat zij van jou verwachtten. Dit werd in woord of gevoel overgebracht. Bewust of onbewust. En natuurlijk altijd met de allerbeste bedoelingen!

Iedereen krijgt van meet af aan een persoonlijk psychologisch cadeautje mee. Het cadeautje kan voor hooggevoelige mensen nogal zwaar wegen. Alle emoties komen harder binnen en soms zelfs zo hard dat ze zichzelf niet meer voelen. Ze voelen alleen de emoties van anderen; deze waren op de voorgrond en vele malen belangrijker dan hun gevoelens. Het ‘zichzelf wegcijferen’ was al begonnen en er was geen stoppen meer aan. Totdat de ‘stoppen’ doorsloegen. Totdat er iets gebeurde in het leven waardoor je stil ging staan bij wat er ‘niet klopte’. Ik denk ‘……………..’, ik voel ‘……………..’ (vul het maar in), maar zo wil ik me helemaal niet denken en voelen.

Dit is inderdaad niet zomaar een cadeautje. Om dit cadeautje open te maken is een grote dosis lef nodig. Lef om geconfronteerd te worden met pijn, woede, teleurstellingen, verdriet en angst. Het kan zijn dat je een vaag vermoeden hebt over wat er in het cadeautje zit, soms weet je het niet, maar worstel je wel met alledaagse onzekerheden. Maar al te vaak weet je het wel en negeer je het bewust. Raap al je moed bij elkaar en open dit speciale cadeautje. Het zal je pijn doen, maar uiteindelijk meer brengen dan je ooit voor mogelijk had gehouden.

Wat kenmerkend is voor hooggevoelige mensen is dat ze zich meer op hun gemak voelen in de schaduw; waar het stil en rustig is. Maar tegelijkertijd hebben ze een sterke behoefte om de wereld iets te laten zien, horen, proeven, voelen; iets wat harten zachter maakt en harten met elkaar verbindt. In deze blog wil ik de kwaliteiten van een hsp’er vieren, voor hen applaudiseren, want eenmaal gesterkt in hun kwaliteiten hebben ze de wereld veel te bieden. En zullen ze, mits deze behoefte er is, in de schijnwerpers kunnen staan en hun verhaal vertellen.

Ben je ook hooggevoelig, creatief en autodidactisch?

Of ken je iemand waar je bovengenoemde kwaliteiten in ziet?

Wil je een workshop bijwonen over dit thema? Klik hier voor de Orchid of Life Agenda. 

Workshop HSP: Balans tussen eenvoud & materie

Gisteren vond wederom een workshop Emotiemanagement voor Hooggevoeligen plaats. Een deelneemster had drie maanden in een boeddhistisch klooster gezeten in Frankrijk. Het leven was hier rustig en simpeler. Hier heeft ze zich helemaal op kunnen laden. Terug in de maatschappij voelde ze des te duidelijker dat de maatschappij heel erg aan haar trok en nog steeds trekt. Overal waar je kijkt, wordt je geconfronteerd met reclame-uitingen en verhalen over de nieuwste producten, uitgaanslocaties en spectaculaire reizen. Dit moet je in huis hebben of op zijn minst hebben ervaren.

Dit verhaal brengt mij terug op de kern van de workshop: het managen van emoties als hooggevoelige. Een hooggevoelige is zeer ontvankelijk voor allerlei indrukken van buitenaf. Des te belangrijker is het om jezelf te blijven voeden met rust, positiviteit en lieve mensen om je heen. Tijdens deze workshop kwamen de volgende mooie tips voorbij:

1. Veilige havens zijn plekken waar je uit kunt rusten en je weer op kunt laden. Aangezien hsp’ers veel positieve en negatieve indrukken opdoen en vooral de neiging hebben om alles op te zuigen als een spons is het belangrijk om regelmatige de veilige havens op te zoeken. Zoals je huis, specifieke plekken in je huis, het bos, de zee, wandeling maken of het huis van een goede vriend(in). Het in beweging zijn, kan ook worden gezien als een ‘veilige haven’. Je bent bijvoorbeeld aan het dansen, hardlopen of fietsen en het doen van de bewegingen kan je tot rust brengen en tegelijkertijd weer opladen.

2. Dansen, schrijven, schilderen, beeldhouwen, zingen, naar buiten…Het doen van creatieve dingen brengt je dichterbij je gevoel. Een tip vanuit ‘creatief schrijven’ is ‘free writing’. Je begint met schrijven over alles wat je te binnen schiet en langzamerhand begin je te schrijven over datgene waar je je graag over wilt uiten. Dit principe kan je ook toepassen op dansen, schilderen, beeldhouwen en diverse andere creatieve uitspattingen.

3. Omringen met eensgezinden. De noodzaak om je te omringen met eensgezinden wordt steeds duidelijker naarmate je als hsp’er erkent en accepteert wat jouw behoeften zijn. Het contact met hooggevoeligen voelt als een welkome ondersteuning en erkenning van wie jij bent. Samen kun je bijvoorbeeld de behoefte delen om te mediteren, in alle rust bij elkaar te zijn, te zingen, muziek te maken of samen koken. Door het samenzijn met eensgezinden kan je veel makkelijker jezelf zijn en hoef je bepaalde keuzes en behoeften niet uit te leggen.

Wil je een workshop over Emotiemanagement voor Hooggevoeligen bijwonen? Bekijk hier de agenda!